ناصر ودودی

در تاریخ 10 دسامبر 2006 مصادف با روز جهانی حقوق بشر، جلسه ی ماهیانه شاخه هانوفر، در ساعت 13:00 در دفتر کانون، برگزار شد.

این جلسه که موضوع آن "نقض حقوق اقوام و ملل در ایران" بوده، با حضور کلیه اعضاء شاخه و هیئت رئیسه جدید کانون، به طور مشترک با اعضاء نمایندگی های هلند و ترکیه، برگزار شده و از قبل طی فراخوانی از تمام اعضاء و نمایندگی های دیگر که امکان ارتباط مسنجری دارند، دعوت به عمل آمده بود.

ابتدا آقای سعید سیادتی، مسئول شاخه، روز جهانی حقوق بشر را گرامی داشته و ضمن تشکر وخیر مقدم گوئی به هیئت رئیسه جدید کانون و اعضاء شرکت کننده، آقای ناصر ودودی را به عنوان منشی جلسه معرفی نموده و مراحل مختلف جلسه را شرح دادند.

سپس خانم مینا ودودی، عضو کمیته کودک و نوجوان، اخبار اخیر نقض حقوق اقوام و ملل را اعلام نمودندو پس از آن، آقای ناصر ودودی، مفادی از اعلامیه جهانی حقوق بشر ار در این رابطه توضیح دادند.

پس از آن، جناب آقای متین، در مورد حقوق اقوام و ملل و دلایل الزام رعایت آن، سخنرانی نمودند. و بعد نیز، جناب آقای علی سوری، مسئول نمایندگی هلند و مسئول کمیته اقوام و ملل، از طریق مسنجر، سخنرانی مبسوطی را ارائه دادند. 

بعد از سخنرانی ها و استرحت کوتاهی، اعضاء با سخنرانان وارد بحث و گفتگو شدند و نمایندگی هلند نیز که تا آخر جلسه همراه بودند، پاسخگوی سئوالات حضار جلسه شدند.

سپس مسئول شاخه و اعضاء، برنامه های ماه آینده شاخه و مسئولیتهای اعضاء در شاخه و کمیته ها را تعیین نمودند. همینطور با رأی گیری بین اعضاء، آقای ناصر ودودی به عنوان مسئول مالی جدید شاخه انتخاب شده و به عضویت هیئت رئیسه شاخه هانوفر درآمدند.

ضمناً مسئول ارتباطات اینترنتی جلسه، خانم آریانپور بودند.

این جلسه در ساعت 18:00 به پایان رسید

        زیبا مرادی عجم  (زاکسن)

جلسه ماهیانه نمایندگی فرایبرگ در تاریخ 2006\11\30 پنج شنبه ساعت 16 بعد از ظهر تشکیل گردید

در این جلسه آقای امید رفیعی مسئول شاخه فرایبرگ و مسئول روابط  عمومی پس از تشکر و خوش آمد گوئی به اعضاء، جلسه را آغاز کرده وخانم زیبا مرادی عجم به عنوان منشی جلسه معرفی شدند.   

مسئول شاخه در مورد پارلمان اروپا صحبت را آغاز نموده که طی نشست 16 نوامبر به طی بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران، با تصویب قطعنامه ای دولت و رژیم ایران را به نقض مکرر حقوق بشر متهم کرده و از کمسیون اروپا خواستار اقداماتی جهت بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران شده است. همچنین ایشان اطلاعات جدید دیگری را در موارد دیگر برای اعضاء بازگو کردند   

سپس آقای سیامک قزوینه مسئول تبلیغات شاخه در مورد احکام سنگین و ناعادلانه رژیم ایران در مورد فعالین حقوق بشر و دانشجویان و دیگر آزاد اندیشان صحبت کردند و اطلاعاتی را در این زمینه در اختیار اعضاء قرار دادند و هرگونه بی عدالتی را در ایران محکوم کردند.     

خانم زیبا مرادی عجم، مسئول زنان شاخه، در مورد حقوق زنان ایران صحبت نمودند و اینکه زنان ایران تقریبأ نیمی از جامعه ایران و ایرانی را تشکیل می دهند و می توانند در ساختار کشور عزیزمان  سهیم و پایه گذار باشند ولی افسوس که رژیم آخوندی به زنان بها نمیدهد و این مسئله برای همه ایرانیان مخصوصأ زنان درد آور است و همه ما امیدواریم که زنان ایرانی جایگاه اصلی خود را بدست آورند.

 سپس آقای حسن مرویان خو، مسئول کودکان و نوجوانان شاخه، صحبت خود را اینطور آغاز کردند که کودکان و نوجوانان ایرانی آینده سازان ایران می باشند، ولی رژیم ایران به آنان توجه و رسیدگی خاص نمی کند و حتی در بعضی مواقع مانع رشد افکار درصدی از نوجوانان می شود که این مسئله آینده ایران را بیش از پیش به خطر می اندازد. 

سپس خانم فتانه صدری، مسئول ادیان شاخه، از تبعیض مذهبی و سرکوب پیروان اقلیتهای مذهبی که مذهب آنان در قانون اساسی ایران به رسمیت شناخته شده، سخن گفتند و در این میان به عنوان نمونه به بهائیان و همچنین اهل تصوف اشاره کردند و خواستار آزادی انتخاب دین و محترم شمردن ادیان شدند.

  آقای صادق عباسیان، مسئول دبیر خانه شاخه، در مورد وضعیت اتمی رژیم ایران صحبت کردند و گفتند که گروه 1+5 مکررأ اجلاسی را در مورد وضعیت اتمی رژیم ایران برگزار می نماید ولی تا به امروز هیچ نتیجه ای نگرفته اند زیرا کشورهائی چون روسیه و چین مانع تحریم آخوندها می شوند    .چرا که این دو کشور مخصوصأ روسیه بطور مدام شارژ مالی می شود وآخوندها دارائی این مردم شریف را به خاطر اهداف شوم خودشان به تاراج گذاشته اند وکدام کشوری و جود دارد که آزادی را به پول ترجیح دهد.

سپس آقای محسن فردوس، مسئول امور مالی شاخه، اینطور سخن گفتند که وضعیت اقتصادی و مالی مردم ایران در وضعیت بسیار بد و نا بسامانی قرار دارد و فقط درصد بسیار کمی از مردم ایران دارای وضعیت مالی خوبی میباشند و در صد بالائی در حد خط فقر و حتی زیر خط فقر زندگی می کنند. در صورتی که کشور ما یکی از ثروتمندترین کشورهای این کره خاکی است و منابع طبیعی فراوانی دارد که در هر کشوری یافت نمیشود و دیگر کشورها حسرت داشتن چنین کشوری را دارند، و این رژیم ایران است که زندگی و دارائی این مردم صبور را به تاراج می برد و به بیگانگان اهداء می کند.

 جلسه ساعت 19 با پذیرائی از اعضاء به اتمام رسید و با توافق اعضاء جلسه بعدی شاخه فرایبرگ در تاریخ 2006\12\29 برگزار خواهد شد

امیر حسین بهادری

جلسه ماه نوامبر نمایندگی آیشفلد در روز 2006.11.15 در محل نمایندگی با حضور آقایان اسماعیل عنایت اصل، شهریار ایازی، امیر حسین بهادری، امیر عباس جلودار و خانم حوریه علی یاری بر پا شد.  در این جلسه ابتدا آقای اسماعیل عنایت در مورد آخرین جلسه کانون در هانوفر که به مناسبت بزرگداشت قربانیان قتلهای زنجیره ای برگزار شده بود به اعضا اطلاعات و اخبار جدیدی ارائه نمودند. نتایج گفتگو در این جلسه به شرح زیر میباشد.

1-      مطالعه و آموزش اعلامیه جهانی حقوق بشر و اساسنامه کانون توسط اعضا.

2-       بحث و بررسی برنامه میز کتاب در شهر Mühlhausen(Thür) و پیگیری اخذ مجوز.

3-      گزارش توزیع اعلامیه به زبان آلمانی در کلیسای Nicolai شهر Mühlhausen بین اعضا کلیسا توسط امیر حسین بهادری.

4-      مکاتبه ایمیلی با آقای دکتر نوری زاده جهت اخذ موافقت ایشان به منظور مصاحبه و ثبت در سایت (در انتظار جواب).

5-                    و در انتهای جلسه، در مورد اخبار جدید نقض حقوق بشر در ایران و فعالیتهای اعضا در سایت شاخه بحث و گفتگو گردید.

گزارشی کوتاه از

(بمناسبت10  دسامبر روز جهانی حقوق بشر)

مرگ مشکوک زندانیان سیاسی در زندان ها ، توقیف مطبوعات ، مسدود کردن سایت های اینترنتی ، دستگیری فعالین سیاسی ، مدنی، فرهنگی و حقوق بشری ، پایمال کردن حقوق اقلیتهای قومی و دینی در ایران اخبار روزمره ای است که هر روز در سایت های خبرگزاری ها و مطبوعات قابل مشاهده است .هرکدام از این اخبار نشان دهنده فضایی است که بر ایران  حاکم است . خطوط قرمز هر روز پر رنگ تر می شود . استادان دانشگاه ها از کار اخراج می شوند ، دانشجویان از ادامه تحصیل محروم می شوند ، کتب نویسندگان اجازه انتشار نمی یابد ،  زنان بطور سیستماتیک سرکوب می شود ، سفره کارگران خالی از نان است .  کارگران ماه هاست که مزد خود را دریافت نکرده حق ایجاد تشکل ندارند و جواب اعتراض آنها اخراج از کار است . در این شرایط است که ما « فعالین ایرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و آمریکا شمالی » به استقبال روز جهانی حقوق بشر می رویم .

در تداوم این فضا بسته تلاش است که مرز حرکت جامعه تا نقطه سکوت مطلق سقوط کند به همین رو امروز نه تنها قربانیان نقض حقوق بشر در ایران را دادرسی نیست بلکه مدافعین نیز خود از تعقیب در امان نیستند.نگاهی به این گزارش که در حد فاصله اول آذر 1384 تا پایان آبان 1385 تهیه شده خود گواهی براین ادعاست ، که در موارد ذیل جمع بندی شده است :

 لازم به یاد آوری است تعداد کل اخباری که توسط ما در طی این مدت جمع آوری شده  « 1711 » مورد می باشد. یعنی در هر 5 ساعت بطور متوسط 1 مورد گزارش شده است. با توجه به نبود مصونیت برای فعالین حقوق بشری در ایران جهت انتشار و پیگیری اخبار و وجود سانسور حاکم بر مطبوعات این مجموعه نمی تواند در برگیرنده تمامی موارد نقض  گسترده ، مستمر و برنامه ریزی شده حقوق بشر در ایران باشد .

دانشجویان:

·                               بازداشت دانشجویان                                                                      19              نفر

·                               بازجویی از دانشجویان                                                                  12              نفر

·                               احضار دانشجویان به دادگاه ها                                                         45              نفر

·                               دانشجویان محاکمه شده                                                                  24              نفر

·                               احکام صادره شده توسط دادگاه ها                                                     28              نفر

·                               احضار به کمیته های انضباطی                                                         142            نفر

·                               احکام صادره شده توسط کمیته های انضباطی                                       82              نفر

·                               دانشجویان اخراج از دانشگاه                                                           22              نفر

·                               نشریات دانشجویی توقیف شده                                                         32              نفر

مطبوعات:

·                               احضار به دادگاه ها                                                                       117            نفر

·                               اخطار کتبی به مطبوعات                                                                3                نفر

·                               بازجویی از روزنامه نگاران                                                            59              نفر

·                               محاکمه روزنامه نگاران                                                                 96              نفر

·                               توقیف کتاب                                                                                61              مورد

·                               فیلتر کردن سایت ها                                                                      25              مورد

·                               توقیف مطبوعات                                                                          31              مورد

·                               جلوگیثر از نمایش فیلم                                                                   2                مورد

·                               احکام صادر شده توسط دادگاه ها علیه مطبوعات                                   47              نفر

·                               بازداشت روزنامه نگاران توسط نهادهای امنیتی                                    38              نفر

·                               خبرنگاران اخراج شده از کار                                                          3                نفر

فعالین سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی :

·                               احضار به دادگاه ها                                                                       98              نفر

·                               بازجویی روزنامه نگاران توسط نهادهای امنیتی                                    51              نفر

·                               بازداشت روزنامه نگاران توسط نهادهای امنیتی                                    3970          نفر

·                               جلوگیری از اجرای مراسم                                                              23              مورد

·                               محاکمه فعالین سیاسی و ...                                                             102            نفر

·                               احکام صادره شده توسط دادگاه ها                                                     237            نفر

·                               تهدید و ارعاب فعالین سیاسی و ...                                                    13              نفر

·                               آزادی از زندان با وثیقه                                                                 36              نفر

·                               ضرب وشتم فعالین سیاسی و ....                                                      10              نفر

·                               ممنوع الخروج                                                                            6                نفر

·                               جلوگیری از فعالیت تشکل های سیاسی                                               2                مورد

·                               اخراج از کار به دلیل فعالیت سیاسی                                                  7                نفر

کارگران:

·                               عدم پرداخت حقوق و مزایای                                                           22611        نفر

·                               اخراج از کار                                                                              22620        نفر

·                               کودکان کارگر زیر 15 سال                                                             400هزار      نفر

زندانیان سیاسی و عقید تی:

·                               مرگ مشکوک زندانیان سیاسی و  عقید تی در زندان                               4                نفر

اعدام شده گان  :

·                                     مجموعاً حکم اعدام 138 نفر در فاصله زمانی اين گزارش به اجرا در آمده است.

·                                     133 نفر مرد و 5 نفر زن هستند.

·                                     8 مورد از اعدام شدگان در زمان وقوع جرم کمتر از 18 سال سن داشته اند.

·                                     11 نفر از آنها زنداني سياسی بوده اند. که این تعداد سه برابر سال قبل میباشد.

·                                     نسبت تعداد اعدام شده گان در اين سال، در مقايسه با سال قبل، 46 درصد افزايش را نشان ميدهد.

منتظرِِين اجرای حکم اعدام :

·                                     در فاصله زمانی اين گزارش حکم اعدام 217 نفر صادر شده است. نسبت تعداد صدور حکم اعدام در اين سال، در مقايسه با سال قبل، 9 درصد افزايش یافته است.

·                                     15 نفر زن و 202  نفر مرد هستند.

·                                     24 نفر از آنها از فعالين سياسی هستند.

·                                     3 نفر حکم سنگسار دريافت کرده اند.

نمایش فیلم، سخنرانی

بحث و گفتگو

 زن در ایران دچار سرکوب مضاعف است و کانون دفاع از حقوق بشر در ایران- نمایندگی برمن  با آگاهی از استمرار و برنامه ریزی شده نقض حقوق بشر بویژه زنان توسط جمهوری اسلامی برای افشای گوشه هائی از آن اقدام به برگزاری مراسم سخنرانی و نمایش فیلم سینمائی نموده است.

بدینوسیله از شما آزادیخواهان و فعالان حقوق بشر برای پر بار تر شدن مراسم و فعالیت های این کانون برای حضور در این مراسم دعوت می نماید .

موضوع سخنرانی و سخنران :

فرزانه مهدی بیگی ،  نگاهی به وضعیت زنان در ایران

نمایش فیلم:

فیلم سینمائی  زن زیادی

زمان :16 ژانویه 2007 از ساعت 15:00 الی 18:00

مکان : برمن دفتر کانون دفاع از حقوق بشر در ایران نمایندگی برمن 

Kulturzentrum Lagerhaus

 Schild strasse 12- 19

28203 Bremen

هماهنگ کننده : فرزانه مهدی بیگی 0421 334 58 65

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران- نمایندگی برمن

اعظم لحنی

مسئله حقوق کودکان جزو مسائل مهمی در زندگی اجتماعی جامعه بشری است. بهمین خاطر و بدلیل وجود افکار عقب مانده در جوامع و نیز بدلیل پایمال شدن حقوق کودکان در جوامع مختلف. جامعه بشری تصمصم گرفته طبق یک قرارداد سراسری جامعه را ملزم به رعایت حقوق کودکان کند. یعنی کنوانسیون حقوق کودک یک دستاورد و پیشرفت جامعه بشری برای دفاع از حرمت انسانی کودکان است. زیرا کودکان باید در محیطی سالم و با امنیت بالا بزرگ شوند تا بتوانند در آینده انسانهای بالغ و سالم در جامعه باشند. کنوانسیون حقوق کودک بر حقوق انسانی کودکان تاکید میکند صرفنظر از تعلقات نژادی, فرهنگی, قومی, اقتصادی و جنسیت آنها. بنابراین حقوق انسانی انسانها مرز و محدودیت خاصی ندارد و آدم هر کجا باشند باید حقوقشان رعایت شود و در یک شرایط انسانی زندگی کنند. اما در همه جا این درک و برخورد یکسان نیست. مثلا این روزها در میان اخبار دیده میشود که تجاوز بحقوق کودکان و کتک زدن کودکان و نیز انداختن آنها در مناسبات وسئو استفاده از جسم و روح کودکان به یک معضل انسانی در جامعه ایران تبدیل شده است. مثلا دریک بیمارستان در مشهد از شکم یک کودک 13 ساله دهها گرم مواد مخدر در آورده اند. یا پدری چهارتا بچه اش, همسرش و در آخر خودرا کشته است. در سال گذشته فقط در شهر تهران هزار مورد آزار و شکنجه کودکان گزارش شده است. اگر به آمار و اخبار نگاه کنیم روزی نیست که صدها خبر ناگوار از زندگی کودکان و خانواده هایشان گزارش نشود. کتک زدن کودکان از طرف افراد خانواده, پدر مادر برادران وخواهران بزگتر و حتی اقوام یک مسئله جدی است که امروز در جامعه ایران به ایجاد یک فضای رعب و وحشت برای کودکان تبدیل شده. وحشت از کتک خوردن استرس و افسردگی را در کودکان بالا برده و از طرف دیگر بدلیل نداشتن یک محیط آرام خانوادگی دهها هزار کودک دختر و پسراز خانواده فرار میکنند. در خیابان طعمه درندگانی میگرددند که حتی قطعات بدنشان را در بازار میفروشند. آمار نشان میدهد که سالانه هزاران کودک ربوده میشوند و هیچوقت خانواده شان آنهارا باز نمی یابند. مضاف براینها کودکانی که به خانه های امن و یا مراکز نگهداری پناه میبرند یا فرستاده میشوند مورد اذیت و شکنجه قرار میگیرند.

مدیر کل انجمن حمایت از کودکان در ایران تایید میکند که خشونت و کودک آزاری در مراکز نگهداری کودکان بدون سرپرست به یک نرم جدی تبدیل شده است. خانم مسعوده مشایخ که مدیر کل این مراکز است پنهان نمیکند که تشکلهای تحت مسئولیت ایشان هیچگونه حرمتی برای کودکان رعایت نمیکنند. این واقعا شرم آور و وخشتناک است. این نشان میدهد که دم و دستگاه حکومتی در ایران تنها بزرگسلان را شکنجه و زندان نمیکند بلکه با آزار و رسمیت دادن به خشونت علیه کودکان در جامعه در صدد نسل کشی و بارآوردن انسانیهای بیمار و روانی در جامعه است. مسئله خشونت تنها یک نوع آزار فیزیکی نیست بلکه خشونت روحیه و روان کودک را داغان و بجای یک انسان سالم از نظر روحی یک بیمار عقده ای تحویل جامعه میدهند.

بعضی از افراد و حتی والدین کتک زدن و کودک آزاری را بعنوان تربیت کودک اسم میبرند. مثلا مادری میگفت وقتی بچه آدم را دارد دیوانه میکند, آدم مجبور میشود بچه را ادب کند. این نوع توضیح نا آشنا نیست. اما این یک واقعیت درش نهفته است و آن نشان میدهد که افراد در جامعه, مسئولین اجتماعی و خانواده ها چه تصویری از تربیت بچه دارند.کتک و خشونت بازمانده از دوران بربریت بشر است و بازمانده از دورانی است که انسان با عهد بربریت وداع نکرده بود. کتک و آزار کودکان نوعی روش برای به میخ کشیدن انسانها تا مطیع دستگاه و سیستم شوند. آزادی بیان معنی ندارد. اگر انتقاد کنی باید مجازات شوی. مذهب و حکومتهای دیکتاتوری این سنت دوران بربریت را به قانون تبدیل کرده اند. مثلا مذهب میگوید کسی حق ندارد در سرنوشت خود دخالت کند چون خدا از اذل سرنوشت انسانهارا اینجور رقم زده. کودک و زن اموال مرد هستند و مرد صاحب دنیاست. با این دید و با این عریانی از خشونت و انسان آزاری دفاع کردن نشان میدهد که مذهب دشمن درجه اول آسایش انسان است.

 وفا سياحي

25 نوامبر (4 آذر) روز جهانی منع خشونت علیه زنان می باشد. خشونت در اشکال مختلف، فیزیکی، روانی، اجتماعی و حقوقی بر زنان اعمال می شود. متاسفانه در قرن بیست و یکم همچنان شاهد افزایش خشونت بر زنان هستیم. این خشونت حتی در کشورهای پیشرفته سرمایه داری در ابعادی باورنکردنی بر زنان اعمال می شود. به میزانی که بی عدالتی رشد پیدا کرده، خشونت و ستم بر زنان هم افزایش یافته است. اگر در ساختار کهن اقتصادی، زنان در محدوده  پیرامونی خود مورد خشونت قرار می گرفتند، در ساختار پیشرفته سرمایه داری حدود این خشونت از مرز خانه به مرز جامعه کشانده شده  و زنان به طور مستقیم، مورد خشونت روابط اقتصادی، اجتماعی و حقوقی نیز قرار می گیرند. زنان از اولین قربانیان خشونت ناشی از نئولیبرالیسم،  گردش آزاد سرمایه و جنگهای ناشی از جهانی سازی هستند. آن جایی که زنان در شمار شاغلان می گیرند، با حقوقی پایین تر از مردان به کار گرفته می شوند. از طرفی دیگر زنان در صف مقدم بیکار شدگان هستند. خشونت فیزیکی قدیمی ترین و عریان ترین شکل نوع خشونتی است که بر زنان اعمال می شود. اما اشکال دیگر آن به خشونت فیزیکی هویت داده و آن را تبدیل به امری رایج می کنند. تبعیض جنسی، نبود فرصتهای برابر آموزشی، عدم استقلال اقتصادی، رشد فرهنگ عقب افتاده سنتی نسبت به زنان طلاق گرفته، ممنوعیت سقط جنین و وجود قوانین ضد زن، مواردی هستند که به بازتولید خشونت فیزیکی یاری می رسانند. این ناهنجاریها زنان را در دایره خشونت هر چه بیشتر گرفتار کرده و راه رهایی را برای آنها مشکل می سازد. خشونت بر زنان که محصول فرهنگ و روابط عقب افتاده سنتی است با تبدیل شدن به قانون مشروعیت پپدا کرده و نهادینه می شود. خبرگزاری مهر،روز اول آذر به نقل از یک مدکار اجتماعی گزارش کرده که: «هم اکنون 80 درصد زنان جامعه، طلاق عاطفی گرفته اند. اما تنها به دلیل دید منفی که نسبت به زنان طلاق گرفته در جامعه وجود دارد و مشکلات اقتصادی، اجتماعی و روانی پس از طلاق مجبور به زندگی زیر یک سقف هستند و نمی توانند جدا شوند.» این مجموعه شرایط به تولید و تداوم خشونت بر زنان کمک می رساند.

ماده 21 قانون اساسی رژیم بر حفظ کیان خانواده تاکید می کند. خانواده در ایران به عنوان واحد اصلی جامعه و ریاست آن به مرد سپرده شده است. به همین دلیل خشونت بر زنان از همان لحظه تولد و آغاز رشد اعمال می شود. دختر در خانه تحت سیطره پدر و برادر و بعد همسر، مورد خشونت قرار می گیرد. ابعاد فاجعه آمیز این خشونت آنجایی نمایان می شود که قانون، خشونتگر را مورد حمایت قرارمی دهد. پس خشونت قانونی و حکومتی بر خشونت خانگی اضافه می شود.  در دوران جمهوری اسلامی به برکت وجود قوانین شرعی و ضد زن، آمار همسرکشی، کشتن فرزند دختر به دست پدر، خواهر کشی، سوزاندن همسران افزایش بی سابقه ای یافته است. بر اساس آمار رسانه های رژیم، همسر کشی در صدر انواع خشونت بر زنان است. بر اساس قوانین ارتجاعی موجود این قتلهای ناموسی برای حفظ کیان خانواده انجام شده و پدر حق تربیت فرزند را تا مرز کشتن به عهده دارد. افزایش فحشا، پایین آمدن سن فحشا، رشد بزهکاری در زنان، افزایش زنان زندانی به جرم قتل، و ... همه اینها واکنشهایی در برابر خشونتی است که به زنان در خانه اعمال شده و در ساختار حکومت مردسالارانه قانونی شده است. نابودی کلیه قوانین شرعی علیه زنان، حکومتی سکولار و جدایی دین از دولت می تواند چشم اندازهایی به سوی کاهش خشونت بر زنان باز کند. حقوق زنان، حقوق بشر و  جهانشمول است. یعنی که این حقوق به دور از هر گونه نسبیت فرهنگی و مذهبی زنان را شامل می شود. دموکراسی، عدالت اجتماعی، توسعه ی پایدار دموکراتیک و سوسیالیسم مقولاتی هستند که با برابری جنسی و حقوق زنان ارتباط تنگاتنگ و مستقیم دارند. هیچکدام از این چشم اندازها بدون دستیابی زنان به برابری جنسی و آزادی تحقق نخواهد یافت. همان گونه که مبارزه زنان برای برابری جنسی، بدون داشتن چنین افقهای روشنی به پیروزی دست نخواهد یافت.

بهرام رخشان

اگر در ذهن بسیاری از آشنایان با مسائل ایران دیگر سئوالی باقی مانده باشد که این مرد ک (احمدی نژاد)و کابینه آن کیست . برای همه روشن است که واقعا این فرد بی شخصیت به معنی بی هویتی اجمتاعی خاصی که نیروهای لومپن در هر جامعه یی به ان دچارند نماینده هیچ قشری از مردم ایران نیست. ولی آیا نماینده قشری از مزدوران سر سپرده رژیم هم نیست؟

هم گند گاو چاله دهانیها و شیوه کلام لومپنی اش و هم کردار و نشست و برخاستش اگر چه روشن میکند که او به یک شخصیت سیاسی معمولی شباهت ندارد چه رسد به رئیس جمهور!!ولی این سئوال را بارز می کند که بالاخره او کیست؟ به تازگی شنیدم که لوموند یا شاید هم فیگارو! او را با هیتلر مقایسه کرده اند بعضیها او را نماینده سخت ترین جناح حکومت می دانند. برخی هم با ساده اندیشی اورا مترسکی می دانند و موضعگیریهایش را به حساب پرت وپلاگویی یک فرد ناشی در امور سیاسی می گذارند.

اما از دوستان و اشنایانی که در سالهای دور در دهه 60 در زندان اوین و گوهردشت و قزلحصار بود ند و پای صحبتهای این دوستان نشستیم و شخصیت اصلی احمدی نژاد در سال 60 این مردک در سال 60 در شبعه 4 بازجوییهای اوین بود در شعبه 4 همه او را به اسم گلپا مخفف گلپایگانی صدا می زدند بعدها هم در اوایل سال 61 در سلولهای انفرادی مخوف اوین معروف به 209 به همراه حمید ترکه (حامد) با اسم مستعار میرزایی به باجویی و شکنجه زندانیان راه آزادی نشر و عقاید می پرداخت. دورانی که بازجویهای اوین و تشکیلات زندان و بهانه برای اعدام بچه های 59 کار می کردند تا به جرم ایجاد و تشکیلات در زندان اعدامشان کنند احمدی نژاد در شعبه 4 مسئول این کار بود

شکنجه گران اوین همه از نام مستعار استفاده می کردند اسامی مستعاری همچون پیشوا رئیس شعبه مخوف 7 فکوری بازجوی شعبه 7 و شعبه 4 دایی جلیل ء مسئول اجرای احکام دایی مجتبی مسئول اجرای احکام داوودی اسم اصلی بازجوی شعبه 7 فاضل در 209 حمید ترکه (حامد) سربازجوی 209 کاظم در 209 صابر شاکر بازجوی شعبه 1 شریف در شعبه 4 و .... یکی از زندانیهای سیاسی سال 60 در یکی از بازجویهای خود می گوید وقتی مرا به باجویی مجدد و به اصطلاح تکمیل پرونده مرا به اوین برگرداندند به شعبه 7 و بعد از چند روز به شعبه 4 منتقل شدم و به طور مستقیم توسط فکوری رئیس جدید شعبه 4 و گلپا یعنی شخص رئیس جمهور فعلی ارتجاع شکنجه و بازجوی شدم هر بار که در اثر ضربات کابل چشبندم می افتاد و چهره احمدی نژاد و دیگر شکنجه گران را می دیدم به سرعت چشبندم را محکمتر کرده و به بازجویی ادامه می دادند .

یک بار در  شعبه 4 گفت کنار میزی بنشینم پس از مدتی فکر کردم که کسی در اتاق شعبه نیست و چشبندم را بالا زدم تا با زندانیان دیگر تماس بگیرم او را به طور مستقیم و چشم در چشم دیدم و به خاطر همین کلرم مورد غضب این جلاد قرار گرفتم و به تعداد ضربات کابل اضافه شد. در اواخر سال60 و ابتدای سال 61 یعنی زمانی که هنوز احمدی نژاد (گلپا)به 209 منتقل نشده بود یکی از کارهایش کشف چارت سازماندهی تشکیلات سازمان در مقاطع مختلف زمانی بود.

به این صورت که او با مقایسه بازجوییهای  شعبه های مختلف چارت سازماندهی تشکیلات دانشجویی دانش آموزی اجتماعی محلات و کارگری و غیره... را پرکرده و شکنجه های سری دوم زندانیان این کار را تکمیل می کرد و به همین علت تعداد زیادی از خائنائی که با رژیم همکاری می کردند به گلپا یا میرزائی که همان احمدی نژاد باشد.

ایرانیان در سال 84 محمود احمدی نژاد که با شعار بهبود وضیعت اقتصادی مردم به صنحه انتخابات آمده بود را بعنوان رئیس جمهور انتخاب کردند تااو در اواخر مرداد پست جدید خود را با پشتیبانی بخشی از جامعه سیاسی که گویا مخالف اصلاحات سیاسی و اجتماعی بودند و پیش از آن توسط خاتمی آغاز شده بود تحویل گرفت این گرایش همراه با مواضعی که احمدی نژاد هنگام مبارزات انتخاباتی گرفت موجب نگرانی های جدی فعالان جامعه ایرانی و مدافعان حقوق بشر شد که پس از به قدرت رسیدن او افزایش یافته است.این نگرانی ما هنگامی افزایش پیدا کرد که در 23 مرداد 84 احمدی نژاد کابینه خود را به مجلس ایران معرفی کرد معرفی کاندیداهای با سوابق امنیتی و اطلاعاتی هراس از اینکه دولت جدید سرکوب سختگیرانه تری را در مقابل منتقدان خود اتخاذ کند افزایش داده است.

به خصوص انتخاب مصطفی پورمحمدی برای وزارتخانه قدرتمند کشور و غلام حسین محسنی ارژه ای به سمت وزارت اطلاعات در این میان بسیار نگران کننده می باشد در ایران وزارت اطلاعات مسئولیت و کارهای امنیتی و اطلاعاتی بسیاری دارد این گزارش مختصر به اظهارات معتبر و جدی می پردازد که تاکید می کند دو وزیر یاد شده در برخی از جدی ترین اقدامات منظم علیه حقوق بشر که توسط مسئولین اسلامی طی دهه گذشته انجام شده است نقشی داشته اند.

سابقه مصطفی پور محمدی

مصطفی پور محمدی در سال 1367 نماینده وزارت اطلاعات در هیات سه نفره ای بوده است که در آن دستور اعدام هزاران نفر از زندانیان سیاسی صادر شده است. این کشتار سیستماتیک و برنامه دار بر طبق قوانین بین الملی جنایت علیه بشریت است علاوه بر این به عنوان معاون و قائم مقام صاحب نفوذ وزارت اطلاعات در سال 1376 او مظنون به دادن دستور قتل چندین نویسنده و روشنفکر دگر اندیشی توسط مسئولین وزارت اطلاعات است به علاوه هنگامی که پورمحمدی رئیس اطلاعات خارجی وزارت اطلاعات را به عهده داشت مامورین تحت امر او چندین مخالف جمهوری اسلامی را در خارج از کشور به قتل رساندند. صطفی پور محمدی همچنین طی سالهای 58 تا 65 دادستان دادگاه انقلاب و دادستان دادگاه انقلاب نظامی در بخش های غربی کشور بوده است.

سابقه غلامحسین محسنی ارژه ای

غلامحسین محسنی ارژه ای به عنوان یکی از بلند پایه ترین اعضای قوه قضائیه در طی شش سال گذشته یکی از چهره های رهبری کننده سرکوب آزادی بیان بوده است. محسنی ارژه ای نیز طی سالهای 66 و 67 و70 . 73 نماینده قوه قضائیه در وزارت اطلاعات مسئول دادسرای امور اقتصادی 68 و69 دادستان ویژه دادگاه روحانیت 74 و75 دادستان کل دادگاه روحانیت از سال 75 تا کنون رئیس مجتمع قضائی کارکنان دولت 76 تا 81 بوده است.

او همچنین به عنوان دادستان دادگاه روحانیت در پیگرد و بازجویی از چندین روحانی اصلاح طلب نقش داشته است او هدایتگر دادگاه سیاسی غلامحسین کرباسچی شهردار پیشین تهران بود که نقش مهمی در مبارزات انتخاباتی خاتمی درانتخابات ریاست جمهور داشت. محسنی ارژه ای همچنین مظنون به دستور قتل پیروزدورانی ناراضی و فعال سیاسی ایران است که بر اساس اظهارات در سال 77 توسط ماموران وزارت اطلاعات ربوده و سپس به قتل رسید.

همچنان که دولت جدید احمدی نژاد جلاد زمانه موقعیت خود را استحکام می بخشید توجه به سوء پیشینه این دو وزیر کابینه ضروری می باشد از زمان به دست گرفتن قدرت دولت دولت جدید نیست خود بر ادامه سرکوب گسترده علیه نویسندگان منتقدو فعالان را مورد تاکید دوباره قرار داده لست در اثنای یک سال گذشته وزارت اطلاعات چندین روزنامه نگار و سردبیر روزنامه را احضار کرده و به آنها هشدار داده است و چندین روزنامه ایران را تعطیل و سردبیر آن را به زندان انداخته اند انتقاد از دولت جدید نوشته بودند مامورین قوه قضاییه و وزارت اطلاعات عبدالفتاح سلطانی یکی از موسیسن کانون مستقل مدافعان حقوق بشر را دستگیر و بدون هیچ اتهامی او را غالبا در سلول انفرادی نگهداری کرده اند.از زمان در اختیار گرفتن وزارت کشور در شهریور ماه پورمحمدی تعدادبسیار زیادی از ماموران امنیتی اطلاعاتی را به سمت های حساس گماشته است. همچنین وی بسیاری از استانداران استانهای کشور را نیز از میان فرماندهان سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به کار گمارده است سپاه پاسداران به عنوان قدرتمندترین نیروهای نظامی در ایران در بسیاری از فعالیت های سیستماتیک نقض حقوق بشر از جمله در اختیار داشتن زندانهای مخفی و بازداشتگاهای غیرقانونی مشارکت داشته است قائم مقام پورمحمدی در وزارت کشور محمدباقرذوالقدر است که تا پیش از سمت گرفتن سمت جدید در 4 آذر ماه قائم مقام سپاه پاسداران بوده است.

پورمحمدی در قتل عام زندانیان سیاسی در سال 1367

در سال 67 دولت ایران به صورت غیر قضایی هزاران زندانی  سیاسی را که در زندان های ایران نگهداری می شدند به قتل رساند دولت هیچگاه انجام این قتلها را به عهده نگرفته و یا اطلاعاتی را مبنی بر اینکه این زندانیان چگونه کشته شده اند فراهم نکرده است. اکثریت قریب به اتفاق افراد اعدام شده کسانی بودن که از دادگاه های غیر عادلانه به خاطر فعالیتهای سیاسی شان حکم قطعی از دادگاه گرفته بودند اگر چه حکمی که گرفته بودند اعدام نبود این اعدامهای غیر قضایی که به صورت آگاهانه و تعمدی و از روی برنامه از پیش تعیین شده صورت گرفته طبق قوانین بین الملی جنایت علیه بشریت است

مهدی پدران

زنان ایرانی طی مبارزات تاریخی و گسترده خویش در صده اخیر، قدم های سریعی به سوی برابری جنسیتی برداشتند. به خصوص به رهبربی نیروهای چپ توانستند شاه را وادار به رفرم ها و تغییرات بسیاری در قوانین مدنی به نفع زنان از جمله: برخورداری حق طلاق، حق حضانت فرزندان بعداز طلاق، منع چند همسری و... سازند.

با نگاهی به مبارزات پرشور و جریانات سال57، نقش ارزنده زنان در پیروزی آن حرکت، غیر قابل انکار خواهد بود. اما حکومت ارتجاعی بر آمده از انقلاب، با هراس از نیروهای میلیونی زنان مبارز و به قصد انتقام گیری از مقاومت آنان، به سرعت به سرکوب و نقض حقوق انسانی آنان پرداخت و بار دیگر ثمره مبارزات ده ها ساله زنان، مورد حمله ارتجاع مذهبی قرار گرفت.

با توجه به جایگاه زن در اسلام و تناقض فاحش قوانین اسلام و حقوق زنان، دستاوردهای فوق از آنان سلب شد و سعی کردند مطابق تعریف اسلام از زن، یعنی مایملک مرد و وسیله خدمتگذاری به او، با حجاب اسلامی و سانسور زن از تمامی عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و به طور کلی آپارتاید جنسی، زنجیرهای بردگی را به پاهای آنان بزنند.

از جمله قوانین ضد انسانی و قرون وسطایی که با روی کار آمدن حکومت اسلامی بارها و بارها قربانی گرفته، سنگسار است. مجازات جنسی که معمولاً در مورد زنانی که روابط جنسی خارج از ازدواج داشته اند و یا به آن متهم هستند، اجرا می شود. شکنجه ای به فجیع ترین شکل ممکن تا پای مرگ!!

بدیهیست که هیچ نهاد و مذهبی چون اسلام و دیگر مذاهب که همواره به تحقیر و توهین زنان می پردازند، نمی توانند دخالت قانونی در مسئله ای کاملا خصوصی چون رابطه جنسی که برخورداری آزاد و برابر از آن، حق هر انسانی است داشته باشند. مجازات سنگسار یکی از وحشیانه ترین قوانین اسلام و نمونه بارزی از دشمنی جدی اسلام با زنان است.

با قدرت گرفتن اسلام سیاسی در منطقه خاورمیانه، در طی28 سال گذشته حتی در دوره حکومت به اصطلاح "اصلاح طلبان" نیز، صدها تن در ایران سنگسار شده اند. این مجازات وحشیانه نه تنها در ایران بلکه در کشورهایی چون پاکستان، سودان،نیجریه، افغانستان و دیگر کشورهای اسلامی اجرا می شد ولی عده زیادی با تلاش جنبش جهانی علیه سنگسار، نجات پیدا کرده اند. از همان ابتدا و با اجرای اولین احکام سنگسار، نفرت و انزجار عموم مردم بر انگیخته شد. مردم و برخی از فعالان حقوق بشر، مبارزه خود را برای لغو این قانون دهشتبار و جلوگیری از اعمال نفوذ ترور اسلامی و رعب و وحشت در جامعه آغاز کردند.

طی سالهای اخیر، مسئولین قوه قضاییه تحت فشار مجامع بین المللی و خشم عمومی، ادعا می کنند که اجرای حکم سنگسار در ایران متوقف شده است. این در حالیست که شاید مانند سال های گذشته این وحشیگری در ملأعام و با فراهم کردن مقدمات انجام نشود، اما هنوز در گورستان ها و با حضور افراد محدودی که معلوم نیست چگونه از مسئله مطلع شده و یا اینکه چگونه برای اجرای حکم انتخاب شده اند، انجام می شود.

طبق اطلاعات موجود از جمله مواردی که در تاریخ بسیار نزدیک رخ داده است، سنگسار دو نفر به نام های محبوبه،م و عباس،ح در بهشت رضای مشهد می باشد ونیز زنی به نام معصومه که در مرداد امسال در اتاقی دربسته در زندان اوین حلق آویز شده بود و یا زن دیگری که در اسفند ماه سال گذشته در ملأعام در قزوین به دار آویخته شد. این در حالیست که طبق قوانین فقهی تبدیل حدود به مجازات های دیگر غیر قانونی است. یعنی حکم سنگسار قابل تبدیل به احکام تعذیراتی چون اعدام و... نمی باشد.

با دستور شاهرودی در دیماه1381، مبنی بر جلوگیری از اجرای احکام سنگسار، بار دیگر امیدی در دل فعالان حقوق انسانی در داخل و خارج کشور دمیده شد. این موضوع یعنی عقب نشینی ارتجاع و نقطه عطفی در مبارزات زنان در داخل و خارج کشور. اما این "دستور" مانع صدور احکام سنگسار نشد. چرا که قضات تنها تابع قوانین هستند و دستورات حتی اگر از سوی ریاست قوه قضاییه صادر شده باشد، چون پشتوانه قانونی ندارد به راحتی قابل نقض بوده و تنها مؤثر بر مرحله اجرای حکم می باشد. با فرض اینکه این احکام اجرا نمی شود! این سوال به ذهن می رسد: چرا حکمی که اجرا نخواهد شد، صادر می شود؟ با وجود تمامی این تناقضات، آیا زمان آن نرسیده که این مسئله را از ریشه برطرف کرد؟

مسئله ای که بیش از هر چیز غیر منطقی و غیر انسانی به نظر می آید، اثبات زنا و صدور حکم سنگسار است. زیرا همانطور که می دانید طبق قوانین سفت و سخت اسلامی، اثبات زنا ملزم وجود چهار شاهد مرد عادل و یا چهار مرتبه اقرار متهم است. بدیهی است که در اکثر موارد اتهام، شواهد و اسناد کافی وجود ندارد. اما طبق ماده 105 قانون مجازات اسلامی، قاضی مختار است که حتی در صورت نبود ادله و اسناد کافی به صورت سلیقه ای حکم را صادر کند. اگر بر فرض محال رابطه جنسی آزاد جرم باشد، قربانی کردن یک انسان فقط با پشتوانه قوانین ضد انسانی و سلیقه ای محکوم است. حتی اگر برخی از مدیران و مسئولان قوه قضایی مدعی شوند که احکام سنگسار هیچ گاه قطعی نمی شود، موارد بسیاری وجود دارد که نه تنها حکم آنها در دادگاه بدوی صادر شده بلکه به تأیید دیوان عالی کشور رسیده است. این وحشیگری قرون وسطایی مدت هاست که از سمت اکثریت جامعه، منسوخ شمرده شده است. زیرا امروزه مجازات به این شکل ضد انسانی کاملاً مردود محسوب می شود.

مبارزه بر علیه سنگسار که در سال های پیش به اندازه کافی از سوی نهادها و سازمان های مختلف حمایت نشده بود،اکنون به صورت مسئله ای غیر قابل انکار در ابعاد وسیع در سطح جهانی، توجه فعالین جنبش زنان را به خود جلب می کند. جنبش زنان در داخل و خارج کشور، با حمایت نهادها، کمپین ها و مجامع بین المللی و میلیون ها فرد در سراسر دنیا برای لغو قطعی این مجازات از قوانین پوسیده و ارتجاعی اسلام، به مبارزه خود ادامه خواهد داد. بدون شک حرکت و جنبش در صدد حذف مجازات سنگسار از قوانین جزایی همسو با مبارزه بر علیه اسلام سیاسی و حکومت های اسلامی خواهد بود. جنبش زنان با درک بغرنجی های مبارزه و وقوف کامل به راه دشواری که از نقد قوانین تا حذف و تغییر آن در پیش رو است، به مقابله با برنامه های ارتجاع و پیشبرد امر تحقق حقوق زنان میهنمان می پردازد. سنگسار و کلیه قوانین ضد بشری و سنت های ضد زن اسلامی، محکوم به نابودی و توقیف در تمامی نقاط جهان است.

لیلا سبحانی

نگر ش کلی:در قو انین ایران زنان متنا سب با حقو ق انسانی خود همایت نمی شود. قوانین ناظر بر حقوق زن نه تنها بر صوابط حقوق بشر استوار نیست بلکه با تحولات رو به رشد ایران همخوانی ندارد. این قوانین به نیازمندیها ی جامعه ای که در آن نرخ زنان به  دانشگاها رو به فزونی است. و همچنین از طرف دیگر نرخ زنان بی سواد روسپیگر رو به فزونی است. به سخن دیگر ساختار حقوقی در ایران از تحولات اجتماعی عقب مانده است و نتیجه این عدم تعادل اوظاع بحرانی شده ودر کل مناسبات خانوادگی و اجتماعی اثر گذاشته است.

به علاوه هنوز برای آنکه زنان از همان حقوق اندک و محدودی که در برخی قوانین برای آنها پیش بینی شده است بهره مند بشوند امکانات الزم اجرایی فرهنگی و اجتماعی فراهم نگردیده است زنان به لحاظ وجود موانع احرایی فرهنگی و اجتماعی به داشته های محدود قانونی خود کمتر دسترسی دارند و برای احقاق حق یا اساسان به مراحع قانونی قضایی مراجعه نمی کنند و یا در نیمه راه مطالبات حقوقی خود را مسکوت می گذارند و در می یابند که حتی در صورت پا فشاری مراجع قضلیی به درستی پا سخگویی آنها نخواهند شد .

از سال 1307 تا سال 1346

در این مقطع تاریخی وضیعت حقوقی زنان در خانواده ها اسنفاک است زن در زندگی زناشوبی یکدست نشانده شده است . او حق ندارد در مناسبات خانوادگی فعال باشد و تاثیر بگذارد هر وقت بخواهند می توانند او را طلاق دهند و حتی شوهر برای طلاق دادن زن خود لازم نیست به مراجع قضایی مرلجعه کند کافی است برود به یک دفتر خانه طلاق و تقاضای خود را آنجا ثبت کند و مهریه زن را به صندوق دفتر خانه ببرد سردفتر حتی درباره آخرین قاعدگی زن که اطلاع از آن واجب و شرعی است به پاسخ مرد اکتفا می کند.

از سال 1346 تا سال 1385

از سال 1357 دوران دیگری در زند گی زنان ایران اغاز شده است از ان دوران به بعد نه تنها بحث حقوق زن  در خانواده که بحث تمامیت حقوق انسانی او از سر حوزهای علمیه اورده و ابتدایی ترین حقوق زن محل بحث و جدل شده است در همه حال نقش اول را فقها بازی کرده اند.

آ نها با ایفای این نقش مصرنانه ادامه  داده ند تا انکه صدای زنان ایران در تربیض های داخلی و خارجی بلند شده .

و نهادهای جهانی با اتکا ء به نیروهای با لقوه زنان در داخل کشور برای تغیر وضع زنان به تکاپو بر خا ستند .

در زمان حال 1385

اکنون حقوق زن در حوزه خانواده در یک نقطه کور  متو قف مانده است. هنوز نخواسته اند یا نتوانسته اند حق مطلقه و بی حد و مرز مر دان را برای طلاق محدود کنند.

در قوانین ایران ارث و قیومیت فرزند به نفع زنان با زنگری نکرده اند و حق مادر را برای حضا نت فرزندان به رسمیت نشنا خته اند.

در سایر حو زها حقوق زن کم و بیش همین افت و خیزها را پشت سر گذاشته محرومیت از اشتغال به قضا وت در جای قاضی رای دهنده  محرومیت از درجات نظامی در سازمانها نظا می و انتظامی کشور یک شمه از اقداماتی است که با هدف سلب حقو ق زنان به بهانه دین خواهی بعد از انقلاب انجام شده است .

و نمی توانند مختصر حقوق به رسمیت شده به سهولت دسترسی پیدا کنند .لحظه به لحظه دامنه نارضایتی های زنان در ایران وسیعتر میشود و انها حق خود می ددانند تا خواهان رفع تبعیض های قانون نظام جمهوری اسلامی که مبتنی بر جنسیت است باشند .و در این راه با شجاعت استواری گام بردارند.

نازنین مویدی

زندانيان سياسي و عقيدتي که اين روزها در همه جا از آن صحبت مي‌شود، مسئله‌اي نيست که وجدان‌هاي آگاه براحتي بتوانند فراموشش کنند يا روي آن سرپوش بگذارند. متأسفانه ما امروز در ايراني زندگي مي‌کنيم که هر دگرانديشي که ابراز عقيده کند، سرانجامش سلول انفرادي و زندان است.

استاد دانشگاهي را به جرم سخنراني تا پاي چوبه‌دار مي‌برند. دانشجويي را به جرم در دست گرفتن يک پيراهن خوني 8 سال است در زندان نگاه داشته‌اند.  زندان‌ها به راستي تبديل به دانشگاه شده. استاد و دانشجو همه جمعند . تنها تفاوتش زمان امتحانات است. فقط امتحانات زندان را بجاي آخر ترم، در ابتدا مي‌گيرند.

کساني که با شهامت و انديشه‌هاي متفاوت به زندان‌ها افتاده ‌اند و اسم آنها را همه مي‌دانند، گروه‌هايشان براي آنها بيانيه صادر کرده‌اند، سازمان‌هاي بين‌المللي مدافع حقوق بشر نام آنها را دارند و تلويزيون‌هاي جهاني از آنها نام مي‌برند.

اما چه بسيارند کساني که حتّي خانواده‌هايشان نيز از آنها اطلاعي ندارند. زندان‌هاي خارج از مرکز يا غيررسمي رژيم که هنوز به مردم معرفي نشده‌اند، جايگاه اينگونه افراد است. بسياري هم که خانواده‌هايشان از آنها با اطلاعند ولي نمي‌خواهند نام زنداني آنها بر سر زبان‌ها بيفتد. چون گمان دارند در اين صورت عزيزانشان مورد آزار و اذيت بيشتري قرار مي‌گيرند. در صورتي که تجربه به دفعات ثابت کرده است هر چه تبليغات و فشارهاي بين‌المللي بيشتر باشد، رژيم ايران نيز مجبور به دادن امتيازات بيشتري به زندانيان سياسي مي‌شود.

حساسيت حكومت اسلامی ايران به دانشگاه به چند دليل می باشد: يكی اينكه نزديك به دو ميليون دانشجو در مراكز آموزش عالی كشور به تحصيل مشغول هستند، و دوم اينكه تأثير جنبش دانشجوئی در جنبش های اجتماعی ديگر و نيز نقش پيشرو و مبارزاتی فعالين دانشجوئی ووجود دفتر تحكيم وحدت با يك تشكيلات بزرگ و سراسری در سطح دانشگاه های كشور، اهميت دانشگاه و جريانات متشكل دانشجوئی را برجسته كرده است. موقعيت برجسته جنبش دانشجوئی باعث گرديده كه حكومت با توسل به ارگان های انتصابی، اطلاعاتی و قضائی خود برنامه ای درازمدت را به طور هماهنگ برای كنترل و در نهايت خاموش كردن صدای دانشجويان و از جمله دفتر تحكيم وحدت طرح ريزی كند. دستگاه های امنيتی و اطلاعاتی حكومت اين بار با برنامه معين به سراغ دانشجويان و تشكل های دانشجوئی آمده اند.  حكومت به خوبی می داند كه ديگر همانند سال های اول انقلاب نمی تواند به سركوب خونين و تصفيه فعالين دانشجوئی و اساتيد دانشگاه در سطحی وسيع بپردازد.  زيرا شرايط تغيير كرده است.

امروز بايد برای هرآن چيزی كه بدست آمده، به دفاع مشترك و متحد پرداخت. 

توجه به درون دانشگاه و همراهی با بدنه دانشجوئی در جهت دفاع از خواست های آنان می تواند روند تقويت ارتباط و نزديكی نيروهای دانشجوئی را در دانشگاه های كشور گسترش دهد و نيروی بزرگی را برای مقاومت برعليه استبداد حاكم گرد آورد.

و ما این را به حکومت جمهوری اسلامی خواهیم گفت که با از بین بردن دانشجویان هرگز به هدف خود نخواهند رسید وبا از بین رفتن یک دانشجو  نوآموز دیگری برای مبارزه با این رژیم ستمگر ایستاده است.